ناهنجاری های اجتماعی متنی از دکتر علی مندنی پور
Array
به نام دادار نیک اندیش
ناهنجاریهای اجتماعی
دکتر علی مندنی پور
«از ماست که بر ماست»
اینکه نهاد خانواده در حال فروپاشی است .
عاطفهها کمرنگ شده و عقلانیت در سراشیبی قرار گرفته است؛
پدیده ی ویرانگر ازدواج سفید زیر پوست جامعه جانباز کرده
عصبانیت فربه گشته رقابت منفی حسادت خودبزرگ بینی خشونت در وجودمان مستولی گشته دروغ یکه رایج مان گشته حالتی از ریا و تظاهر جامعه را فرا گرفته به گونهای کمسابقه بهحال خود رها شدهایم و خود را گم کردهایم و
با "خویشتن خویش بیگانه ایم "
جوانان به بلای خانمان سوز بحران هویت دچارندو از تاریخ و زندگی و احوال گذشتگان بریده و بیخبریم! خشکسالی سرزمین ها را درنوردید و آلودگی هوا و ریزگردها، محیط زندگی مان را تهدید میکند.
بیکاری سبب شده جوانان روزها در خواب و شبها بیدار و نظارهگر رژه اتومبیلهای لوکس در خیابانها باشند ! بزرگسالان در حصرت یک احترام ساده می سوزند و میسازند
فرد گرایی و باند بازی به جای تعاون و همکاری جلوس فرموده
نظام روابط اجتماعی از هم گسیخته و روح فرزندسالاری بر خانواده حاکم شده است.
اخلاق از بین رفته
میدانیم و می دانید و خدای خویش آگاه هست اینها غولی نبوده است که یکباره از چراغ جادوی افسانهای سر برون آورده باشد و همه را ببلعد ؛ سالهاست بنا به علل و تحتتأثیر عوامل و انگیزهها و عادات معهود و نادرست، که چند و چون آن هرگز بر اهل درد و درک پوشیده نیست این «دمل چرکین» در پیکره جامعهنفوذ کرده است.
روا نیست انگشت اتهام بهسمت دیگری نشانه رود؛ خود را مبرا دانسته و دیگران را مقصر جلوه دهیم.
منطقی باشیم و بپذیریم، آنچه هست عکسالعمل طبیعی رفتار، گفتار و کردار ناسنجیده و رفتار غیرعقلایی ما در گذر زمان است. پدیدهای که سالها قبل برای اهل درک و فکر قابل پیش بینی بود
دلسوزانی هم از سر وظیفه گفتند و نوشتند اما فریادی بیش نبود و راه به جایی نبرد
کو گوش شنوا ؟ . کِشتهای که باید دیر یا زود درو میکردیم و حالا فصل برداشتش فرارسیده است
آن کس که باد بکارد طوفان درو میکند
با این حال چهبسا، اگر چارهای اساسی اندیشیده نشود، مهارش دردسرآفرین و درمانش ناممکن خواهد بود! انوقت است که زانوی غم یه بغل بگیریم ندای ندامت سر دهیم در چنین شرایطی بیش از گذشته، نیازمند روحیه تعاون، و همکاری و پرهیز از فردگرایی هستیم. تکیه بر مؤلفههای فرهنگ تخصصگرایی، مدارا و ترویج کتابخانی و وراستی ، پرهیز از سیاهنمایی نیاز امروز ماست. بارها گفته شده است رقابت منفی و خودبزرگبینی در عرصههای گوناگون، سبب کُندشدن توسعه و اخلاق در جوامع میشود. گروهگرایی و باندبازی، به جای شایسته سالاری راهحل عبور از این مشکل نیست. تهمت ناروا و شایعهپراکنی و بهکارگیری واژههای نفاقبرانگیز و تحقیرآمیز بهحتم نمیتواند به ایجاد روحیه همدلی منجر شود. همه اینها پدیدههای دورازانتظاری نبوده و نیست. از یاد نبریم در آفرینش هر رویدادها همگان به نسبتی کم یا زیاد سهیماند و بیتردید در قبال آیندگان مسئول و جوابگو هستید
«از ماست، که بر ماست».